ارتباط بین فضاهای ورزشی هنرستانهای دخترانه شهر تهران با سطح آمادگی جسمانی آنها

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین فضاهای ورزشی هنرستان های تربیت بدنی دخترانه شهر تهران و سطح آمادگی جسمانی آنها می باشد. نمونه آماری کلیه دختران پایه سوم این هنرستانها به ترتیب هنرستانهای: آرمینه با سن 446 ±92 / 16 و تعداد 79 نفر و کمیل با 412 ± 98/ 16 و تعداد 42 نفر و خلعتبری با سن 506 ±17 و تعداد 40 نفر و در مجموع 161 نفر می باشند. به منظور بررسی ارتباط مذکور مساحت کلیه فضاهای ورزشی مورد استفاده هنرستان از قبیل: مساحت کل فضا، مساحت فضای سرپوشیده، مساحت سرانه استخر و مساحت فضای استیجاری آنها گردآوری و سپس شاخص های آمادگی جسمانی شامل: استقامت عضلات شکم با آزمون دراز و نشست، استقامت کمربند شانه ای با آزمون بارفیکس، انعطاف پذیری با آزمون خم شدن نشسته و استقامت قلبی- عروقی با آزمون دو 1600 متر اندازه گیری شد. از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط، و از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت بین گروهها استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند که ارتباط معنی داری بین مساحت انواع فضاهای ورزشی مذکور با استقامت عضلات شکم (p<0/01,r=0/203) و انعطاف پذیری با مساحت کل فضا (p<0/01,r=0/208) و مساحت فضای سرپوشیده (p<0/05,r =0/166) و آمادگی جسمانی با سرانه فضای ورزشی p<0/01,r=0/290)) و سرانه استخر(p<0/01,r=0/281) وجود دارد. اما ارتباط معنی داری بین مساحت انواع فضاهای ورزشی با استقامت کمربند شانه ای (p>0/05) و استقامت قلبی- عروقی با مساحت انواع فضاهای ورزشی بجزء سرانه استخر(p<0/05,r=0/178) وجود نداشت. بعلاوه، یافته های حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات استقامت عضلات شکم، انعطاف پذیری و آمادگی جسمانی وجود دارد(0/01? p) درحالیکه تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات استقامت کمربند شانه ای و استقامت قلبی- عروقی در هنرستان های تربیت بدنی وجود ندارد. درنهایت نتایج آزمون تعقیبی توکی مربوط به شاخص های آمادگی جسمانی نشان دهنده برتری دانش آموزان هنرستان خلعتبری در مقایسه با دانش آموزان هنرستان های آرمینه و کمیل بود، در حالیکه تفاوت معنی داری بین دانش آموزان مدارس آرمینه و کمیل وجود نداشت. در مجموع یافته های تحقیق نشان دادند که بین مساحت فضاهای ورزشی با آمادگی جسمانی ارتباط معناداری وجود داشته است و در پایان توصیه می شود ضمن توجه بیشتر به کمیت فضاهای ورزشی در هنرستانهای تربیت بدنی به کیفیت و افزایش ساعات استفاده از آنها نیز توجه شود.